Hz.Ebu Beki'rin kölesi........

Vardı,Hz.Ebu Bekir’in,Habeşli bir kölesi,
Getirir akşam ona,yemekle dolu tepsi,
Sormadan koymaz asla, nereden geldi derdi,
Unuttu bir gün Hazret,hemen yedi yemeği.

Köle Efendi neden,sormadın onu bana,
Yemeğe hemen daldın,çok mu acıktınız da,
Mübarek Sıddık üzgün,doldu yaş gözlerine,
Ya Gulam çok acıktım,sabredemedim yine.

Niye başıma geldi,dikkat ederdim çokça,
Şimdi haber veresin,nerden geldi buraya,
Köle-Cahiliyetten,oynadım raks oyunu,
O gün parası yoktu,bugün verdiler onu.

Çok üzüldü ağladı,Sıddık üzüldü işe,
Attı yemeği birden,ne yaptın sen ey köle,
Kay ettiler sokarak,parmağını ağzına,
Lokmayı çıkardılar,çokca yaparak eza.

Göğerdi güzel yüzü,oldu sanki kapkara,
Renkten renge girdi,Sıddık boğazı yara,
Öleceksin Ya Sıddıyk-Sana ne oldu böyle?
Şu suyu al da nolur,iç kendine gel hele.

Kay edip çıkardılar,içti suyu bir hayli,
Bana Resul söyledi,helal lokma ye dedi,
Kabul olmaz ki yoksa,Eba Bekir namazın,
Lokman helal olmazsa,neye yarar niyazın.

20.04.2011//KIRIKKALE