Rahmet’el-lil Âlemin sevgilisi.
Hz. Aişe’dir bir eşi,
Allah’a gönlünü vermiş hatun kişi.
İslam’ın aydınlık güneşi
Hz. Aişe gönlünün gülü,
Bülbüllerin bülbülü,
Sanki yaratılmamıştı ondan görgülü,
Peygamber humeyrasına sevgili…
Eşlerden bir o görmüştü Cibril’i.
Küfre inat değildi kibirli.
Muhammed (a.s.) kıskanırdı gözünden,
Güzeldi amma, severdi güzel huyu yüzünden.
İfk hadisesiydi onu tahkir eden.
Şüphe yok, indirilen ayetler neden.
Künyesi Ümmü Abdullah, zevci Resulullah,
Biter mi saymakla ondaki Hikmetullah…
Kayıt Tarihi : 3.6.2011 09:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sevdiğim bir arkadaşımı ancak boyle buyuk bir şahsın maneviyatı ile anlatabilirdim...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!