Hz. Âdem (a.s) Şiiri - Selcuk Arısoy

Yeryüzünde “Halife” olarak yaratılacağı belli olunca Âdem’in (a.s),
İnsan varlığının hikmetine binaen, ilk soru meleklerin.
Sual edilince eşyanın isimleri meleklere,
Âdem (a.s) cevap verdi Allah’ın (c.c) verdiği ilimle.

Gelince çetin bir süreç başlarına,
Anladılar hakikati ve hamdettiler yüce Allah’a (c.c).
İstenince kendilerinden Âdem’e (a.s) secde,
İblis aslında emre karşı geliyordu, Âdem’den (a.s) ziyade.

Sözde aklıyla karşı çıkıp üstünlük taslarken,
Kovuluyordu iblis ilahi nimet ve rahmetten.
Tekrar diriliş gününe kadar isterken mühlet,
Saptırmak için insanları, gösteriyordu sonu cehennem olan bir gayret.

Teskin ve teselli olması için Âdem’in (a.s) ve yaratılınca Havva (a.s),
Başladılar Âdem (a.s) ile cenneti yaşamaya.
“Orada olanlardan istediğiniz kadar bol bol yiyin ama
Yalnız şu ağaca yaklaşmayın,
Zulmedenlerden olursunuz sonra.”

Âdem de (a.s) insan olarak isterken sonsuzluğu,
Şeytan fırsat bilip ebedilikle kandırdı onu.
Yanılıp ebedilik aşkıyla her ikisi de yiyince yasak ağaçtan,
Açıldı edep yerleri, örttüler sonra cennet yaprağından.

Anlayınca yaptıkları hatayı
Ettiler büyük pişmanlık içinde en güzel tövbe ve duayı.
İnince bağışlanmış olarak ilahi kararla yeryüzüne
Başlamış oldu imtihan gereği insanoğlunun ömrü