Hyancinth Şiiri - Naz Köroğlu

Bu gece, bir tutam kül savruldu göğün göğsüne
Alnında iki geçmiş izi, biri kan ter, diğeri pirüpak
Bir zaman aşımı yalnızlığın, çocuk
Çocuk yok, büyüdü zamanın uçsuzluğunda, çocuk
Yamaçlarında kuşlar var, dizlerinde sargılar
Bu gece, bir yangın çıktı çocuğun göğsünde

Yaşamın azizliği, dedi çocuk
Elleri çocuk, göğsü yaşamın bilgeliğiydi
Bezmiş bir sümbüldü geceleyin açan
Sabah küçük elleri ve omuzları hayatı sırtlayan
Öylesine mor, öylesine mavi veya her neyse
Bir kaldırım kenarında açtın, dedi çocuk

Çocuk bir hikaye fısıldadı, bir zamanlar bir ev vardı
Saçları kınalı, elleri nasırlı, belleri kuşaklı çınarlar vardı
Ellerimde semayı tutardım, saçlarım yıldızlarda savrulurdu
Ve beyaz göğü kara kuzgun vurdu
Ne gök göründü bir daha, dedi, ne ben çocuktum artık
Bir zamanlar bir zaman vardı, dedi çocuk