Hüzzam Tadında Şiiri - Ali Gençay

hüznümün doruğa ulaştığı
yalnızlık duygularımın depreştiği
ve dilimin lanet kustuğu
günün daha ışıma noktasındayım
şehrin ışıkları var uzaklarda
her kıpraşan ışık huzmesinde
bir ritim var hüzzam tadında
aydınlanmasın diye gecem
gözlerimi kapatıyorum
nafile..
güneş sokak lambaları ile anlaşmada
biri yumuyor gözlerini
diğeri uyuyor ona
ve o lanetli şehrime
gün doğuyor
sıyrılıp
kara gecenin içinden
yeni den kutsuyor
sanki yeni doğan sabicesine
hüzün bulutları sarıyor etrafını
sonra sıyrılıp kurtuluyor
kuşatmayı yaracasına
inat mı bu..
hayır diyor kalbim düşün!
eğer ki..
hüznün yaşatsaydı geceyi
ya da lanetin ile yıksaydın şehri
yaşanır mıydı hayat tekrar
hüzzam tadın da...?