Hüzzam Sevdam Şiiri - Seyit Burhaneddin ...

Tebessümündeki sırrı çözmek için yaklaştım sana,
Bir sır vardı buğulu gözlerinde, çözemediğim...
Hareketlerinde bir ürkeklik,
Belli ki sende kaçıyordun birilerinden,
Adına kader mi desek tesadüf mü,
Nasıl oldu bilmiyorum,
Beni buldun uçurumun önünde...

Her tükeniş yeni doğumlara gebeymiş,
Bunu anladım sende,
Tükenmişliğimin son raddesinde yakaladın beni,
Acıyarak bakmış, zorraki tebessüm etmiştin,
Sanki sadaka niyetine merhaba demiştin,
Oysa nerden bilebilirdin ki senle yeniden doğacaktım hayata,
Adını hüzzam sevda koydum,
Çünkü en melankoli anımda yakalamıştın beni,
Tam hayata veda edeceğim anda
Yani cinnet noktasında,
Yoksa tam tersi ben seni mi yakalamıştım,
İşte sendeki sır nokta...

Mevsimsiz açan çiçek gibisin,
Hasret yaşıyorsun baharlara,
Bazen gözyaşlarını kalbine akıtıp,
Bazen ince hıçkırıklarla boğulurken,
Dilinde hüzzam bir şarkı,
Melankoli yaşıyorsun hayatı,
Sen benim hüzzam sevdam,
Sen deli sevdam...

Ve aylar sonra yine beraberiz seninle,
Bir kez bile sormadım neden oradaydın diye
Belki sende tükenmiştin, bende...
Gerçek olan bir şey varsa,
Yeniden doğduk birbirimizde,
Unut artık mazini salıver kendini bendeki sevda okyanusuna,
İzin ver,
Dudakların kadeh olsun,
Yudum yudum tadayım aşk şarabından,
Derya mavisi gözlerinde boğulayım,
Ellerin kelepçe olsun,
Geçir parmaklarıma parmaklarını,
Ben bir uçurtma ipimse ellerinde,
Sal beni laciver mavisi gökyüzüne,
Ne olur, gideceğini sakın söyleme...

Aç saçlarını,
Sal buğday tenli yüzüne,
Bir kır çiçeği takayım aralarına,
Ve bir buse kondurayım,
Heyecandan al al olmuş yanaklarına,
Sen benim hüzzam sevdam,
Sen deli sevdam...