Hüzzâm Sevda Şiiri - Halil Ömer Keskin

HÜZZÂM SEVDA

Narin yanaklarını okşar güllerin
Kızıla boyanan güneş
Giderken düşler ülkesine
Karanlık, hüzünbâz gelişiyle
Akşam çöker, yalnızlığıma gebe
Dertlerim başlar, başlar yine
Aşk ederken tokadını sîneme

Daralır ruhum dört duvar arasında
İsterim, yakmak, yıkmak dünyayı
Atarım cismimi boş sokaklara
Gece kuşları arkadaş olur yalnızlara
kendimi bulurum bir anda
Sahilin koynunda

Otururum kıyıda, dalarım uzaklara
El değmez, göz görmez diyarlarda
Başka bir denizin kıyısında
Bir güzelin bakışı ilişir tenime

Ben bakarım, O bakar
Uzaklık ortadan kalkar
Ben gülümserim, O gülümser
Belli belirsiz bir öpücük gönderirim
Mis kokulu bûsesi konar yanağıma
Ben severim, O sever
Ben bilirim, O bilir
Ben söyleyemem, O söyleyemez
Bıraksalar, sonsuza dek sürer
Uzaktan sevmeler

Ve
Tam
İlân edecekken aşkımı
Vurur gözüme, sabahın haylaz ışıkları
Ben hüzne boğulurum, O hüzne boğulur
Ben ağlarım, O ağlar
Yine başlar, yalan Dünya'nın
Yalan insanları, yalan aşkları
Kaybolurken ufukta sevgili
Bana kalır, Hüzzâm sevda

Ömer KESKİN 12.03.2018