Öyle bir karanlığa çekildi ki feryatlarım.
Ne sen duyabildin,
Ne de,
Bir anlamı oldu.
Senfonilerle örtbas ettim ağıtlarımı,
Gün batıyordu..
Eylüller terkedip gideli çok olmuştu beni,
Ekim son nefesini verdi verecek.
Vuslat
Kaybolmuş bir romanstı,
Parmak uçlarımda,
Ağladıkça,
Ve andıkça
Gülünecek...
Elifba'sındaydık o zamanlar baharların,
Güllerde çiğ,dalda çiğdem gibiydik.
Denizde kum,
Gökte yıldız saymaktan başka,
Her şeyden habersizdik
Nice eylüller gelip geçti yüreğimizden,
Biz hala nisan sanıyorduk.
Hüzzam güneşler batıyordu ufkumuzda,
Aldanıyorduk.
Kaçan vapurlar gülüyordu halimize.
Çürümüş tahta iskeleye bağlıydı,
Kayıklar,
Sinsi bir fırtına yaklaşıyordu,
Dalında
Ürperiyordu şakayıklar....
Ayrılığı seslendiriyordu senfoniler,
Ben hep hüzzamları seviyordum.
Küskün bir imbattı saçlarımı okşayan,
Sebepsiz gülüyordum..
Eylüller nasılda geçti yüreğimizden,
Biz hala nisan sanıyorduk.
Güneşler batıyordu gönül ufkunda,,
Biz kanıyorduk.......
Kayıt Tarihi : 1.11.2006 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Biz hala nisan sanıyorduk.
Güneşler batıyordu gönül ufkunda,,
Biz kanıyorduk..
Neredeyse hazan bile geçer hüzünlü sevdalardan geriye karanlık soğuklar kalır.
Akıcı dille yazılan şiire naçizane bir yorumla eşlik etmek istedim.
Tebrik ediyorum efendim, kaleminiz daim olsun.
Yüreğinizdeki sevda ateşi hiç sönmesin ve sizi hiç bırakmasın.
Selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (4)