Hüzzam Makamında Hüzün

Bu akşamüzerime hüzzam makamında
Sensizliği ıstırapları çöktü
Küllenmiş sevdanın hicran tozları karıştı gün
Batımına
Boş kaldı yine ellerim günbatıma döküldü
Düşlerim
Gözümden hasretin süzülürken
Uzaklara gitmek lazım
Tozlu topraklı yollarda bırakılan özlemleri dağıtarak
Gitmek gerek
Uzak diyarlara
Kimsenin olmadığı yerlere
Dipsiz kuytularda hayallerimi boğarak
Duvarlara imkânsızlığın resimlerimi çizerek
Uzaklara gitmek gerek
Çığlığımın sessiz ipini omuzlayıp
Kimsenin olmadığı içimi dökeceğim
Bir yere
Gecenin dördün de yağan yağmurlarla
Sensizliğin gözyaşlarını temizleyip
Açılsam denizlere
Kucaklasam bulutları uçsam gökyüzünde
Koşsam uzaklara geri bakmadan
Gitsem pişmanlıklarımı cebime doldurup
Gitsem bende gözükmeyen bilinmeyen
Uzaklara