Hüzzam Fasıl Şiiri - Mehmet Hüsnü Asan

Bir hüzzam faslıydı seninle geçenler
Asumana yükselen sedalar senle geldi
Senle geldi asumandan hüzzam esintiler
Gözlerin gel derken sözlerin gelmedi

Aşık olduğum sen miydin yoksa senden miydi?
Yollarına düştüğüm endamın ince bir saten miydi?
Yıkıldı kalem, yeksan oldu mürekkep bilmem değer miydi?
Gözlerin gel derken sözlerin gel diyemez miydi?

Asuman indi yere, yüreğim asumana yer oldu
Yer daraldı, yüreğim yere de yer verir oldu
Gözlerde bitti yaş, kuruyan yürek bana dar oldu
Gözlerin gel derken sözlerin isyanla doldu

Uçtu kafesten kuş, boş kaldı kafes, gel ey nefes
Nefes durdu, yürek soldu, kafes oldu bana mahbes
Sanki hazan mevsimi geldi, son buldu artık heves
Gözlerin gel derken sözlerin oldu bana menfez

Heyüla oldu dünyam, kapıldı hayal sana
Aşıklar divan kurdu, söz attılar bu yana
Söz sükutta, mızrap kırık, halim dil oldu bana
Gözlerin gel derken sözlerin gitmemden yana

Mehmet Hüsnü ASAN
02.02.2014-ANKARA