Hüzzam Bir Mermiydi Gözleri

Bir dinamit basıncıyla olup bitmişti her şey
Çocuk gözlerinde üryan kıvılcımlar
Kadın yüreğinde acılardı yaşadığı
Bölüşülmüş vakitlerin kanlı yataklarında
Hüzzam bir mermiydi gözleri
Umut çığlıklar atıyordu ruhunda
Hüzünlerin potasından dökülen
Bir kurşun gibi işledi acı ta içine

Kıyısı olmayan denizler gibi bitkin
Kuzgun pençelerinde hayatın
Telaşlı bir kuştu umarsız gönlü
Sargılar içinde kavrulan tunçtu öfkesi
Koparıp iplerini çaresizliğin
Karıştı ömrün kalabalığına
Unutarak bileğindeki hazin yokluğu
Tutundu yaşamın tüm engellerine

İlençli bir ütopyaydı sanki mutluluk
Kısacık iplerle göğe tırmanmaktı
Elim mucizeler akıyordu nehirlerden
O oltanın ucundaki balıktı
Sövdü saydı gecelerce kaderine
Düş biriktirdi yumulmayan bileklerinde
Sızılarla büyüdü her nefeste
Yine de kahretmedi talihine