Dağ üstünde ispinozlar süslerdi kentin göklerini
Yükselirdi ışıkları; yüzüklerin efsunlu akik rengi
Ve yolcunun iğde yaprağı uğultusu
Giderken kuytularını da aldın yanına,
Kekre inzivalar yaşamıştık ay doğmadan.
Aşkın dergahından bakardı gözlerin
Yorgun orkideler ki leb-i deryada şimdi
Gülümseyen gelincikler ne çok yakışırdı sana
Aşkı demler de öyle inerdik derinlere
Yüreği okşayan bir tebessümle
Kuşamımdan aylamsı umuttur sevda
Pencereme yansır yakamoz, gönlümde bir mesut kadın
Gözlerimde şakayık gibi şakıyan sen
Ömrümün çocuk yüzü; sende intibası kalan
Kayıt Tarihi : 14.1.2015 15:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!