Huzurunda Hor Görme Beni

Huzurunda Hor Görme Beni

Sabahın seherinde yüzüm yerdedir,
Gönül kapım sandım, gözde perdedir.
Aşkın deryasında yolun çaredir,
Medet huzurunda hor görme beni.

Şah-ı Merdan ismi dillerde yardır,
Seksen bin erlere o serdârdır.
Hacı Bektaş Veli gerçeğe pirdir,
Medet huzurunda hor görme beni.

Arşta ve kürşde adın yüce bilinir,
Hakk’ın kelâmıyla sırlar çözülür.
Muhammed Ali’ye gönül verilir,
Medet huzurunda hor görme beni.

Hasan’ın aşkıyla doldum taşındım,
Hüseyin nuruna candan düştüm.
Zeynel’in derdiyle yandım aşındım,
Medet huzurunda hor görme beni.

İmam Bakır ile ilim yayıldı,
Cafer-i Sâdık’la gönül doyuldu.
Bu yol ki ezelden böyle koyuldu,
Medet huzurunda hor görme beni.

Mansur dâra durdu, asla dönmedi,
Musa-yı Kazım’ın ahı dinmedi.
Yolun esrarını kimse bilmedi,
Medet huzurunda hor görme beni.

Taki’den Naki’ye erdim ulaştım,
Askeri aşkıyla yandım tutuştum.
Mehdi-i Resul’e yâr oldum coştum,
Medet huzurunda hor görme beni.

Rıza’nın nurunu canımda gördüm,
Hakk’ın divanında ikrara durdum.
Adem’e secdeyi melekten sordum,
Medet huzurunda hor görme beni.

Yedi ulu ozan sözü rehberdir,
Gönlümün dermanı ancak sendedir.
Hakk’a giden yollar bize birdir,
Medet huzurunda hor görme beni.

İkra emri ile okudum virdim,
Rızalık kapısından meydana girdim.
Doksan bin kelâma canımı verdim,
Medet huzurunda hor görme beni.

Kalemsiz şairin yoluna düştüm,
İkrarıma sadık kalıp da coştum.
Ali’nin aşkıyla yandım tutuştum,
Medet huzurunda hor görme beni.