Bugün sessizliğin sesini dinliyorum.
Yaprak dahi kımıldamıyor.
Gökyüzü, gökyüzü o kadar güzel ki...
Yıldızlar karanlığın ahengini öyle güzel yansıtmışlar ki...
Sessizliğin bu denli sessiz olduğu bir anda,
Kulağıma, hatta içime fısıldayan tek ses;
Huzurun sesi.
Ve o ses, yüreğimde yankılanıyor usulca.
Huzurun sesi, rüzgarın usulca dokunuşunda,
Dalgaların kıyıya nazikçe vurmasında saklı.
Bir kuşun uzaklarda attığı hafif kanat çırpışı,
Ve kalbimde hissettiğim derin bir dinginlik var şimdi.
Zaman bile yavaşlamış gibi,
Anlar sonsuzluğa karışırken,
Sadece sen ve ben varız bu sessizliğin içinde,
Ve dünya, bizim bu sakin anımıza eşlik ediyor sanki.
Gözlerimi kapatıyorum, silüetini izliyorum sanki.
İçime öyle işlemişsin ki...
Gökyüzünde sen — yıldızların arasında.
Yerde sen — çiçeklerin yaprağında.
Denizde sen — dalgaların arasında.
Her yerde senin izlerin var,
Bir nefeste, bir suskunlukta...
Bir tebessümde gizlenmiş o tanıdık sıcaklık.
Seninle başlıyor her şey,
Seninle tamam.
Kayıt Tarihi : 19.6.2025 01:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen bir gece yarısı, herkes susmuşken… Kalbin usulca konuşmaya başlar. O anda anlarsın ki, huzur; bir sesin tonu, bir gülümsemenin izi ya da bir siluetin hatırasıymış. Huzur dışarıda değilmiş, hep içindeymiş... O da bir kişinin adıymış aslında.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!