Huzurun Demi Şiiri - Zehra Çavdaroğlu

En güzel saatler, ikindi vakitleri,
Nedeni bilinmez çok severim bu saatleri... Gözlerimi kapatıp, yeryüzünü dinliyorum
Huzurun demleri bu vakitler, bunu hissediyorum...

Bir taraftan günün ışıklarından ve kuş cıvıltılarından ayrılmanın hüznü,
Diğer taraftan geceyi, yıldızları ve cırcır böceklerini evlerimize misafir etmenin heyecanı,
Gün’e veda, Akşam’ı evlerimize buyur etme vakti...
Ve her vakte yakışan olmazsa olmaz hemdemle dolu çay bardakları...

Yeryüzünü dinliyorum ve seyrediyorum kendi gözümden dünyayı;
Kuşlar bir başka ötüyor,
Kelebekler bir başka dans ediyor,
Bir başka süzülüyor havada,
Rüzgar bir başka esiyor,
Başka türlü, bambaşka şeyler fısıldıyor kulaklara...
Hava ne serin ne de sıcak,
Güneşe karşı dönmüşüm yüzümü derin bir nefes çekiyorum içime,
Güneşe korkmadan bakabiliyorum,
Işıltısı kirpiklerimden gözlerime süzülüyor yavaş yavaş,
Güneş bir başka parlak,
Yeryüzünü bir başka aydınlantıyor sanki,
Bir başka yansıyor tenlerde...
Cır cır böceklerinde bambaşka bir hâl var;
Akşama hazırlık için tatlı bir heyecan barındırıyor ses tonları...

Bu vakitler...
Nasıl desem bilmem ki?
Anlatabilmek mümkün mü anları, yaşananları?