Huzurumun Efendisi Şiiri - Afacan Dilekçi

Hasretinden göğsüm daralıyor…
Bilemezsin bu gece nicedir halim…
Bir karlı dağın zirvesi ahvalim…
Ne kimse haberdar derdimden,
Zannederim ki,
Ne de kimsenin umurunda dermanım…
Söylenebilecekleri yazdım hep;
Ya sustuklarım!
Gündüzümün gece gibi karanlık olduğunu;
Bir sis bulutunun yolunu kaybetmiş zerresi gibi,
Avare döndüğümü, yalnızlıkta…
Yorgun ve kanatsız kaldığımı…
Hazana dönmüş baharda,
Göz açıp kapayıncaya,
Nasıl da kayıp geçiyor ömür!
Sen benim sükunet dağımın zirvesiydin…
Sırtını dönsen, nefesim kesilirdi.
Ey huzurumun efendisi, ne zaman döneceksin?
Şefkatli omuzlarına koyayım başımı,
Kalp dergahına gireyim, yeniden…
Sana şiir okuyayım;
Hüzünden huzura giden yolda,
Yüreğimin sırrını açayım.