Huzurum Kalmadı Şiiri - Kemal Berk

Huzurum kalmadı yaşlar akarken
Kalkıp da gideyim eller şehrine
Bir damla huzura hasret yaşarken
Bir nefes alayım eller elinde

Ciğerlere ateş koyup bakanlar
Bir lokma ekmeğe zehir katanlar
Gülmeyi kendine haktır sayanlar
Zehiri bal ile verdin dilinde

Kararan gecede ay bile doğmaz
Bir selamı bize çok diye salmaz
Canları yerlere vurmazsa olmaz
Güller diken olmuş zalim gönlünde

Külözü'nün iki gözü çeşmedir
Ağlayanı görüp gülen haindir
Merhemi sürecek güller gerekir
Her şeyi bilenler vurur yüzünde

Kemal'eren/Kemal Berk