Huzurum Şiiri - İbrahim Şengün

Dışarıdaki hafif rüzgâr
Dudağıma dudağıma vururken
Haykırıyorum aşkımı rüzgâra
Sevdiğim; sana ulaştırsın diye
Sevda sözcükleri iliştiriyorum her bir esintili rüzgâra
Sevdiğim; kulağına fısıldasın diye.

—patlayacağım
—sıkıntıdan
Görmedim ya içim hep huzursuz

Rüzgâr dindi hafif bir esinti kaldı geriye
Yağmur başladı şimdi
Rahmet!
Sen düşüyorsun tenimin her bir yerine
Ruhumu temizledin yine
Gökkuşağı oluştu başımın üstünde.

Huzurum;
Gökkuşağının zayıf kaldığı rengârenk gözlerinde
Çiçek çiçek açtın yüreğimde
Taze bir yaprak gibi yeşil
Açelyaydın pembeliğinle
Üzerine çiğ damlaları düşmüş binlerce gülsün
Çiçek yüzlüm…herşeyim…

Huzurum; sensin..