Huzuru Yüz Yıldır Arar Dururduk

Huzuru yüz sene önce defnettik
Seadet firarda gönül muzdarip
Yirmi sene önce anca farkettik
Pranga takmağa bu Millet yarar
Prestij ederken saçını tarar

Bulduk diye sevinirken ne yazık
Yüz yıldır çakılı o altı kazık
Huzurun üstüne çekiyor çizik
İlâhi İmtihan, sevdiğin yorar
Ne yaptığımızı elbette sorar

Putperestlik yapar şeksiz şüphesiz
Gider mozoleye tapar hissesiz
Mihenkteki müslümanlar kâffesiz
Susar verir diye düşmana zarar
Şifâ der zekkumu zehirle karar

Köye muhtar olacağım diyenler
Kâfir iken türk kaftanı giyenler
İhanetle hainleri yüyenler
Kendini papazın cüppeye sarar
Haham kippasıyla meydana serer

Deprenip havlarda duyanı olmaz
Onu adam diye sayanı olmaz
Geberse çukura koyanı olmaz
Ayağıyla maşatlığına sürer
Bir diğeri de defterini dürer

Haysiyet şeref yok secere sıfır
Ermeni bozması asalen kâfir
Koltuğun aşkından dönüyor fırfır
Diyemem aklını başına derer
Çünkü ermenidir Türklüğü yerer

Yüz yıldır huzuru arar dururduk
Otuzuncu sınıf olup vurulduk
İkibinin Onikisinde bulduk
Kan ağlattı Milletime böyleler
Millet; yirmi yıldır huzurla güler

Milletim güldükçe düşman köpürdü
Menderes, Erbakan, Özal tükürdü
Düşman; mihenk taşlarımda şakırdı
Erdoğanın taktığı kelepçeler
Acıttıkca hırıldasın böyleler

Müslüman hiçbir kul ona vermez ona
Savaştıklarınla, bak sana şuna
İSLÂMİ’yim Yaratanın Âşkına
Hesap soracağım hem birer, birer
Şeytan gemisine hepisi girer