Huzursuzum Ben Şiiri - Mustafa Kurt05

Ümidimi kesdim geleceğimden
Ümitsiz çaresiz huzursuzum ben
Bir garip insanım ne gelir elden
Ümitsız çaresiz huzursuzum ben,

Mutlulukmu nerde hiç olamadım
Huzuru aradım ve bulamadım
Bu işde kararı ben kılamadım
Ümitsız çaresiz huzursuzum ben,

Çocukluk yıllarım oyunsuz geçdi
Üç soframın biri öyünsüz geçti
Bunca yaşantım hep övünsüz geçti
Ümitsiz çaresiz huzursuzum ben,

Çileli yaşadım sürmedim sefa
Arefe bayramdan görmedim vefa
Bütün dileklerim kaldırdım rafa
Ümitsiz çaresiz huzursuzum ben,

Aşka bağlı sandım tüm gönülleri
Çok hayel eyledim mutlu günleri
Her geçen gün arattı bana dünleri
Ümitsiz çaresiz huzursuzum ben,

Ne köyüm kasaba nede bucağım
Okşayıp sevmedim hep boş kucağım
Yoksulum neşesiz tüter ocağım
Ümitsiz çaresiz huzursuzum ben,

Halim çok perişan olmuşum mağdur
Çaresiz kalmışım halim çok mağrur
Bu günü unuttum gelecek meçhul
Ümitsiz çaresiz huzursuzum ben,

Düşündüm ağladım hep gündüz gece
Yaşantım huzursuz geçti böylece
Benim bu yaşantım böyle bilmece
Ümitsiz çaresiz huzursuzum ben,

Mustafa der daha dolmadı çilem
Tesellim yok gözüm yaşını silem
Ecelim çağırda yanına gelem
Ümitsiz çaresiz huzursuzum ben.
14/04/1992
Amasya