Huzursuz Şehir Şiiri - Ahmet Tığlı

Bir hüzün anıdır gece
Bir yığın insanı katmış önüne
Sürür durur...
Dünya'nın merkezinedir yolculuk
Güneşe uzanan yolda
Trafik durur.
Bir yığın insan gecelerde
Neonların altından süzülür
Bir vur patlasın çal oynasın
Anıdır bu,
Yetim hakkı yenilir.
Kral saraylarına mahsus tuzaklar
Fakir fukara üstünedir düzenler
Kurt kapanları kapanır birer birer
Gariplerin üstüne,
Süslü hanımlara tumturaklı beylere
Mahsus...

Kuşatılmış dört bir yanımız
Geçit vermez kara çalılar
Sokaklarında yürünmez
Zulüm zirvelerden inmez
Merhametse içimizden kaçmış
Arkasına bakmaz
Kimseleri tanımaz.
Umutsa yorgun düşmüş
Bu şehirde,
Bedenler çürümüş
Yalnızlık takmış arkasına
Bir yığın insan,
Kuyruklar uzar bu hal
Bir kader olup çıkar.
Sahipsizliğin adıdır
Yaşamda uzayan zaman
Kemirilen bir toplumdur an
Huzur türküleri dillerde
Akort tutmaz sazlara mahsus,
Huzur fedakarlık ister
Sokaklarında kapkaç çeteleri
Köşe başları dolandırıcılara tezgah.

Nereye bassan bir bataklık korkusu
Havada zehir kokusu filitresiz
Nefesler tutulmuş patlamak
Üzere şehir,
Nereye bakarsan bak huzur güveni
Arada bul,
Üzülerek söylüyorum
Bu şehir İstanbul...

Ahmet TIĞLI 24.10.2005 (Sevgi Merdivenleri)