Huzursuz Ruhumu Sevmiştim...

Sen kendine verdiğin sözleri tutamadın ya ben ona yanıyorum...
Aklımdan gelip geçtin durağına uğramayan bir banliyö gibi,
Keşke kalbimden de geçebilseydin, vefasız bir gün gibi...
Öğretemezdim sana hayatı, öğretemezdim bu sanatı,
Sen çırak olmadan ustalığa gönül koymuştun bencilce...
Kaybetmeyi sevmiyordun ama özgürlüğünün bedeli olarak ruhumu harcıyordun,
Sen kendine verdiğin sözleri tutamadın...
Şimdi kül olan ruhlar can çekişiyor rüzgârın kollarında,
Alıp başını gidemeyen duygular;
Mecburi yolcusu yalnızlığın...
Sen kendini nerede unuttun inan bilmiyorum,
Ben kendimi bir vefasızda bırakmıştım,
Sevgim emanetti onun kalbinde; bir gün ölümsüz kılınmak adına...
Ahde vefa kalmamış gönlünde,
Anladım ki; her son bir güvenin bedelini ödemek kalbinde,
Yalnızlığı ben seçtim,
Seni sevmedim hiçbir zaman...
Ben sevmeyi sevmemiştim huzursuz ruhumu sevmiştim,
Tanrının bana emaneti olan ruhu sevmiştim,
Ben seni hiç sevmemiştim,
Bana ihanet etmeyen yalnızlığımı sevmiştim sadece...
(22.02.2007)