Huzursuz Beyin Sendromu Şiiri - Ozan Çağlar

Utandım..
Kıskandım..
Belki şımarık,
ama tedirgindim..
Tırmalarken kulaklarımı,
kapı üstüne yuvalanan baykuş,
korktum geriye dönmekten,
baykuşla göz göze gelmekten..
Adım aralıklarım metre cinsinden..
sesini duyuyorum,
ayaklarım altında ezilen
yağmur damlalarının..
Çığlık atıyor her biri,
kimi ise el sallıyor arkadaşlarına,
ayakkabım üzerinde gitmekteyken uzaklara..
Ama son aynı..
Bilmiyorlar..
Güneş çıkacak,
havalar ısınacak,
açılacak kapalı yollar,
ve buhar olup uçacak sonsuza,
duru, berrak, saf damlalar..
Sus! durumundayım, birde dur! ..
Ama duramıyorum..
Anlatmak geçiyor içimden,
daha çok, daha da çok anlatmak..
Ama dedim ya; Sus! durumundayım.
Saydım tek tek adımları,
tam 5601 oldu..
Ana! üniversite numaram..
Neyse...
Koşmaları saymıyorum bile.
çünkü koşar adım giderken bilinmeze,
damla çığlığı oyalıyor beyni,
sayamıyorum adımları..
Latincesinidemi yazsam?
'Bir lisan bir insan' belki,
hadi len,
beş lisan beş insan mı?
Nüfus memurları lisan mı sayar hoca?
Neyse...
Martılar neden pisler kafana?
Ucuza giden akrabalarının intikamımı?
Sakın ha kaldırma kafanı,
görmek için martının altını,
dolduruverir ağzını,
bozar terazini tartını..
Bozdum yine ağzı..
Kırmızı geç! , sarı dur! , yeşil bekle ulan!
değiştirdim ben ışıkları.
kimin umurunda?
Kendi kuralıma göre geçerken karşıya,
benim kuralımı takacak mı taksici?
yoksa yapıştırıp asfalta,
'Abi, kırmızıda geçti' mi diyecek polise?
Bakkalla konuştum geçen,
bütün bunları ona anlattım..
'Hoca, hararete az kalmış' dedi..
Zaten anlasan filozof olurdun..
bakkal defteriyle uğraşmazdın,
yaşama umudun,
cebinde paralanmış defter olmazdı,
olmazdı kaygın,
defterinden ibaret! dedim..
Deniz neden mavidir hoca?
Ya gökyüzü neden mavi?
Gökyüzümü denizi yansıtır?
Deniz mi gökyüzünden alır rengini?
yoksa ikisini birbirine bağlamak,
abesle iştigal midir?
Derki kimi; 'Gök denizi yansıtır,
ondan alır rengini',
Yok der öteki,
'Deniz yansıtır göğün rengini'
Peki;
hava intihar havası kıvamında griyken,
neden mavidir deniz?
Yada cıvıl cıvıl kuşların seviştiği,
yemyeşil, dağlık,
denizi görmeyen kırlar üzerinde,
neden yeşil değildir de,
mavidir gök!
diye sorarlar adama,
veremezsin cevap,
olursun.......
Bak yine bozdurdular ağzımı..
kim bozdurup durur ki?
ne işi var benimle?
başka işi yok mudur bunların?
Ha bire birilerinin
ağzını bozdurup dururlar..
Peki, ağız bozulunca, daha mı ucuza gider?
Neyse...
Rakımı yükseklerde yer tutanlar,
neden baş dönmesinden şikayet eder?
Oksijen mi fazla gelir bünyeye?
yoksa hazmedemez mi kartal olmayı,
omu ağır gelir....
Umurunda olur mu bunların,
devlet geleneği,
devlet hafızası..
Ama görürüz ki,
Adam var it makamında,
İt var adam makamında...
hepsi ayrı telden çalar..
kimi hüzzam,
kimi buselik makamında...
Aşk dediğin sadece beşere mi duyulur?
Kuşlara, toprağa, yaprağa aşık olunmaz mı?
Geri zekalımıydı platon,
yada her ne ise adı
mermere aşık oldu,
verdi sevgisini..
Neden yalan söyler ki insan sevdiğine?
Çok mu kolaydır seveni kandırmak?
teslimiyetinden ötürü..
Çocuk verilen sözleri unutmaz demişler..
O timsalden;
çocuk oyuncağımı sandın sevmeyi?
Bu kadar mı ucuz lan?
İşin bittiğinde 'ben gidiyorum' demek..
Ona verdiğin güller için;
'Reçel yapsın, yesin ' demek..
Unutma ki, gül koklamak zahmetli iştir..
gül tarlasına girerse insan;
hızlı hareket etmemeli.
hem gülleri ezmemeli,
hem de dikenlere çizilmemeli..
Neyse...onu da geç!
Bana mı kaldı sevgileri sorgulamak..
'İlişki uzmanı mısın davar' derler adama..
sevdim bu sözü, astım odama..
Of ki of..
Canım sıkılıyor..
Sabrımın sinirleri bozuluyor..
Avutmuyor beni hayaller
sırılsıklam oldu düşler..
hangi umuda koşsam,
tökezliyorum..
Ağız üstü kapaklanırken yere,
sadece dizlerim değil acıyan;
İçim acıyor içim..
Birde huzursuz beynim..
Bütün bu konuştuklarım anlamını yitiriyor,
seni arıyor, çifte kavrulmuş yüreğim.
'Sevmekte bir yere kadar!
İcap etmeyen yerde kullanırsan
yanlış bir hareket olur' timsalinden,
Attım kenara sabrı, tahammülü,
yaktım şehirleri,
sabırsızca bekliyorum...