Ölüm kurtuluş der, atlı koşar kayaya
Varır, koyar başını, dinler dağı
Bir huzur vermez ölüm, ne dağa ne atlıya
Atlı sürer atını, nallar değer toprağa
Bakar atlı gümüş göğe
Peşinden koşturuyor halen kara gölge
Yalvarır atlı ya hak ben bi damla olsam
Damlasam adıma, silsem atsam adımı.
Bulut çağırır atlıyı, der; Gel, çık yukarı
Yoğuşur atlı, yükselir, çıkar, değer buluta
Bulut der, in atlı tüm hızınla yere
Atlı çakılır toprağa, toprak döner yorgana
Bir huzur vermez toprak
Ne atlıya, ne kendine
Toprak der; çıksan mı atlı
Atlı yutar tohumu, çıkar döner meşeye
Kayıt Tarihi : 31.10.2020 04:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Banu ya aşıktı atlı, nalı toprağa çakıldı. Çakıldı'da kurtaramadı kendini topraktan. Yutup tohumu döndüm meşeye. Banunun bahçesinde...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!