Huzurlu Anılarım Şiiri - Hayriye Aygül

sabah haşır neşirdim çocukluğumla

hayallerimin kraliçesi bahçenin direği

tereyağla bellenmiş kocaman güreşçi

gövdesi kalın yaşlı mı yaşlı dut ağacı

ahtapot gibi sarmıştı dalları tepesine

örkenim sevgiyle asılmıştı boynuna

ufacık çocuk sallanırdım kollarında

yelken bugün gönlümün sefasında

masmavi bir gökyüzü sonsuzluğuna

gölgesine uzanmış minder sefasında

öbek öbek bulutlar geçer merasimle

kürek çekerim çocukluğumun çağına

babam kızardı annem bindi salıncağa

ağabeyim sallarken basardı kahkaha

çocuklar ben ben diye girerdi sıraya

mutlu ve mesut ben dalardım uykuya

anılarım gel huzurlu olsun yaşlılığım

sağlıkla umut dolsun gelecek hayallerim

dut ağacımız sarardı bahçemizi sevgiyle

kucak açardı bahçe ortasında özgürlüğe

meyvesi bal bal ıslattırken dudaklarımızı

kuru dutlar torbalarla doldururdu raflarımızı

kara kazanlarla bahçede pestil kaynatılırdı

içinde ceviz fındık sıra sıra sucuklar dizilirdi

görmeliydin damdan pestil aşıran çocukları

komşularla pişirmeler bayram havasındaydı

sahiden nerdesin sislere kaybolan geçmişim

çok özledim seni anılar,özgür köy çocukluğum

bahçedeki dut,vişne kaysılar ve erik ağaçlarım

yolculara sunulan torba torba kokulu meyvelerim

içinizdeyim,hala kıyılarınız da dolaşır yelkenim

eskitemez sizleri yaşadığım duygu,mutluluklarım

varsın yok saysınlar köyleri dipdirisiniz hayallerim

dağlarınız heybetli zirveleriniz kekik kokulu,çiçekli

sürüyle davar yayılır mis mis kokan çayırlarında

şehir hayatı hapistir apartman katında insanlara

uzat elini umut barış yeşersin senin hücrelerinde

hep birlikte kuralım sevgi çadırını şenlensin ülke

vatan yok olmaz,göz nuru gibi korursak özümüzde

barış rengarenk çiçek açar sevgiyle memleketimizde