Huzuri Şiirleri - Şair Huzuri

Kadınım; sen,etle kemikle örülmüş bir kalesin
Sihirlidir tüm bedenin kolay mı gürz işlesin
Dertsin,çilesin,gözyaşısın,ağlatan güldürensin
Bağrında büyüten anasın,gül yüzlü sevdiğimsin

Anam
Doğduğum gün kulağıma
Oğul bahtın ak sütüm gibi berrak
Günlerin Güneş'ten ak
İsteklerin önünce gitsin,Rabbim seni korusun,sevsin,
Demişsin.

Dalda vişne,erik,kiraz Olgunlaşır biraz biraz Bu ne kindir bu ne garez Bilemedim,anlamadım Bak şu dünyanın haline Kim ne götürmüş kabrine İnsanın malla derdi ne? Bilemedim anlamadım Huzurim hep söyler yazar Kim kendi kabrini kazar Ecel nice bağlar bozar Bilemedin anlamadın

Yatlar gemiler sizin
Denizler dağlar bizim
Vatanmış...güldürmeyin
Namusumuzdur bizim

Seven peşkeş mi çeker

Onlar varken başka eserdi rüzgarlar
Fırtınalar, kasırgalar gibiydiler onlar
Denizler, memleket türküsü söylerdi, dağlara
En uzak köylerden duyardık kokusunu

Vatana sevdalanmayı onlar öğrettiler bize

Gecenin saat bir buçuğunda
Gözlüklü ak saçlı yaşlı bir kadın
Elinde iki tekerlekli küçük bir araba
Şeref Caddesinde çöp konteynırı önünde
Herkes derin uykularda`; sular,düşman bile uyumuş
Bir sen yaşlı kadın bir ben uyanık

Kızardık bozardık yandık yakıldık
Uzun boylu harareti sor bize
Mateme tutulduk ye'se kapıldık
Unutulmaz sefaleti sor bize

Çün dest-i sakiden nuş ettik kevser

Bir nasihatim var zamana uygun
Tut sözümü yattıkça yat uyanma
Meşhur bir kelâmdır “sen kazan sen ye”
El için yok yere ateşe yanma

Her nere gidersen eyle talanı

Yeni bir destan eyledim icad
Dinleyen ahbaba yadigarım var
Mahzun gönülleri etmek için şad
Ağlarım sızlarım ah u zarım var

Yüz bin deve gelir gider katarım

Zincir-i aşkına etti giriftar
Bir şuh-i nazenin bir şuh-i Tatar
Naz u eda ile çok eyler reftar
Keman gibi kara kaşlar ok atar

Meşverlikte güzellere şan verir