Yıpranmış bedenim, yüzümde çizgiler,
Ömür dediğim rüyada, boşa geçmiş seneler.
Dostum sandığım, yüzüme gülenler,
Birer birer gitmiş, benim dediklerim.
Güneş, son gecenin muştusunu veriyor,
Gökyüzü mavi zindan, dünya dar geliyor.
Bahçemde yaşlı çınar, bugün hüzünlü bakıyor,
Ezan sesleri bir başka bügün,bir başka geliyor,
Emanet duruyor, benim dediğim paltom,
Odamda siyah beyaz resim.
Babam, kaşlarını çatmış korkma gel diyor,
Annem yanıbaşımda, saçlarımı okşuyor.
Kayıt Tarihi : 26.6.2014 05:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halil İbrahim Koç](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/26/huzurevi-son-dem.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!