Huzurevi Halleri

Ah Hasan Emmi ah!
Daha dün gibi geliyordur sana
top koşturduğun günler yukarı mahalledeki toprak sahada,
Daha dün gibi rahmetli Adile teyze ile evlendiğiniz gün.
onda seni büyüleyen bir cazibe, sende fiyaka.
Şu cam kenarında oturan Hacer teyzenin de
meşhurmuş börek açması bir zamanlar.
o yufka açarmış ve toplanırmış bütün komşular.
Her gün okuldan alırmış usanmadan Aliyle Rızasını.
Ali doktormuş şimdi yaban ellerde,
Rıza el kızına uyup kaçmış sıladan; ara ki nerde? .....

Huzur evinde başlıyor onlara şimdi gün!
Hizmetli Zehra mızmızlanarak dağıtıyor çayları
Elinde taştan oyma tespihi ‘ya sabır’ çekiyor Hasan amca!
ve Hacer teyzenin hayalinde basma fistan gezdiği gençlik yılları.
Hani “bu reva mı ” diyor ister istemez insan.
Sen süpürge et saçlarını
giyme giydir, yeme yedir,
neyin varsa feda et evlatların uğruna
ve el ayak tutmaz olunca Huzurevinde al soluğu.
İsyan ediyor ağlıyor Hacer teyze!
geçmiyor diye bu zehir zemberek yerde zaman ….

Ne ekersen onu biçersin diyor Hasan amca
Derin bir of çekip başlıyor söze:
“ Kıymetini bilmedim babamın, hor gördüm
Hasta anamla ilgilenemedim vaktinde adam akıllı.
Ne ettiysem onu görüyorum “ diyor gözyaşları içinde.
Ve şimdi terkedilmiş yapayalnızsın bu koca Huzurevinde
Ah be Hasan emmi!
Ah bre Hacer teyze
Ne vefa kaldı artık ne sevda dünyada
İşte bunlar feleğin armağanı bize.

_______SEVDAZAN______®
22 Nisan Pazar / 02:05 / 2007