Huzurevi....... Şiiri - Hatice Odabaş

Yaşlılar yurdu denir, diğer adı huzurevi....
Terkedilenlerin yeridir burası, bir nevi ölüm evi....
Sıra halinde insanlar gelir toplu mezar yeri.....,
Adı huzurevidir oysaki; ölüm yeri.....

Duvarları nemlidir küf kokar heryeri....,
Başı önde hüzün vurur gamlıdır yürekleri....
Ne bir arayanı vardır nede soran kimseleri.....
Adı huzurevidir oysaki yalan! ! Cehennemin ta kendisi bir ölüm evi....

Koğuşları tek sıra halinde üç beş yataktan ibaret....
Kiminin komidini aynadır kiminin pencere....
Dalıp giderlerki ah! ! kimseler bilemez içindeki dertleri....
Burası huzurevidir oysaki; ölüm yeri.....

Sessizlik hakim olur, erken akşamların dar vakitlerinde....
Kimi namazındadır kimi orucunda yada sohbette....
İçlerinde isyanlar kaynasada kazan misali...
Burası huzurevidir ana kim anlar kim dinler seni! !

Kırılmış yürekler dizilidir koridor boyu.....
Ne soran bir yürek var nede gelen yar....
Hasta ölümü bekler, ölüm ise kapıda nöbet tutar....
Yanlızlığın seni koynuna alır, ölüme kucak açar....

Terkedilmiş yürekler evidir adı huzurevi.....
Paslanmış geçmişleri, dağılmıştır külleri....
Gözleri hep yaşlıdır suskundur dilleri...
Burası huzurevidir oysaki; ölüm yeri....