Huzurevi Şiiri - Ercan Gündüç

Ardında çocukluğu önünde kendi çukuru varken
Gülmesi zordur insanın
Ölü elleri çekiştirirken paçalardan
Yüze vuran her kar tanesi kefenden haber getirirken
Gülmek zordur bilirim
Bilirim içine yağar insanın kış aylarında karlar
Közde patates kokuları
Elma portakal kokularına karışıp canına değerken
Ölümün sesini göğsünde duyanlar için zordur gülmek
Zordur gülmek kış aylarında bilirim

Bir ben bilirim
Bir de kül tablası
Değdi ciğerlerime bu duman karası
Evlat hatırası kardeş hatırası
İşte burada bir ömrün gülmek faturası