Huzura Yolculuk Şiiri - Farettin Çakal

Doğduğunda başladı dünyada acı, Huzura yolculuğa çıktığın anda, Bin bir dert sarmalına dolanmış insan, Huzurun sırrına vardığı günde. Ekmeğe uzansa, suyu arasa, Yollara düşşe hakyolda koşsa, Elli altmış yaşta huzura varsa, Kıyametten sonra bulur mu ola. Aşkı ararıken bulduğun sanır, Kırk yıl divane olur dolanır durur, Sendanın sırrına erdiğin sanır, Hiç yüzünden kalbi kırıldığında. Yüzünde çizgiler yılların öcü, Ayağın sürçtükçe artar hep sızı, Gözlerin görmez solunca yüzü, Hayatın sırrına varıldığında, Huzurun sonunda mevlaya varsa, Cennet kapısına yüzünü sürse, Sonsuz mutluluğa divane olsa, Cennet bağlarına ulaşıldığında. Topraktan geldin toprağa dönen, Vuslatın kapısına varınca hemen, Mevlanın aşkına huzuru bulan, Bu sırra erenler yoldaşın ola. Farettin ÇAKAL0307