Gece karanlık ve ay ışığı vardı,
Pencereye doğru yürüdüm, bir anda içim huzur buldu,
Huzuru veren ay değildi,
Karşı penceredeki oydu,
Ne güzelde bakıyordu, ayı unutturan gözleriyle,
Sanırım huzur buydu.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




'Huzurun gittiği köyün adı hüzün oldu.'
Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta