Gece karanlık ve ay ışığı vardı,
Pencereye doğru yürüdüm, bir anda içim huzur buldu,
Huzuru veren ay değildi,
Karşı penceredeki oydu,
Ne güzelde bakıyordu, ayı unutturan gözleriyle,
Sanırım huzur buydu.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
'Huzurun gittiği köyün adı hüzün oldu.'
Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta