Gece karanlık ve ay ışığı vardı,
Pencereye doğru yürüdüm, bir anda içim huzur buldu,
Huzuru veren ay değildi,
Karşı penceredeki oydu,
Ne güzelde bakıyordu, ayı unutturan gözleriyle,
Sanırım huzur buydu.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
'Huzurun gittiği köyün adı hüzün oldu.'
Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta