Gece karanlık ve ay ışığı vardı,
Pencereye doğru yürüdüm, bir anda içim huzur buldu,
Huzuru veren ay değildi,
Karşı penceredeki oydu,
Ne güzelde bakıyordu, ayı unutturan gözleriyle,
Sanırım huzur buydu.
Pencere birden kapandı, ışık kayboldu,
Huzurun gittiği köyün adı hüzün oldu.
Kayıt Tarihi : 27.4.2013 01:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyor,saygılar sunuyorum...
TÜM YORUMLAR (1)