Huzur ve Barış İstiyorum Şiiri - Ayşe Gönül

Bu hayat hortum gibi içine çekti beni
Çelik duvarlardan set örmüş çevreme
Nefes almak için ciğerlerim bitmiş
Bir küçücük pencere yok ki ömrüm de.

Baktığım ayrı,gördüğüm ayrı
Sürpriz ayna var sanki gözümde
İçimde çağlayanların direnişleri
Sanki kan gölü olmuş yürekte.

Çocuk bedenlerde tertemiz ruhlar
Ne çabuk dönmüş çamur gölüne
İsyanlar çare olmaz ömrümde
Gittikçe ölüm düşer peşime.

Minicik ellere uzanan
Merhametli eller nerde
Tertemiz duyguları filizlendiren
Çıkarsız düşünceler nerde.

Tuttum bir yol gidiyorum
Girdim bir akıntıya sürüklenircesine
İnsanlık dışı davranışlar
Çirkinlikleri temizlercesine.

Haykırıyorum aslında tüm evrene
Ya sesim çıkmıyor
Ya da duyan kulaklar sağır

Kara bulutlar aydınlık günlerime
Küme küme gölge
Ya ağlıyor,ya da güneşe inat
Boyuyor güzellikleri griye.

Bir iletişim kuramıyorum
Ya ters anlaşılıyor
Ya da susturuluyorum.
Bıkmıyorum ilerlemekten
Uzak olsa da temiz beyinler
Tüm düşüncelerin özgürlüğü...

Koşar adımlarım titremeden
Gururla ilerliyor
Biliyorlar.....
Bir gün,o gün olacak
İnsanlar mutlu,huzurlu
Gençler gelecekten umutlu
Dünya barış dolu....

Ayşe Gönül
11.03.2014 23:17