Ayak bastım mutluluk bahçesine.
Kelebekler kondu neşeli düşlerime.
Menekşe, gül okşadım dallarında,
Mest ettiler beni renkleriyle.
Cennet bu dünyada yaşanır.
Cehennem ise acılarla tadılır.
Severek sevilerek yaşıyorsa insan!
Nefes alınan her an mutluluktan sayılır.
Hayattan çok şey bekleyip,
Kendine zulüm etme!
Derdine bin ah ekleyip,
Yaşamını köreltme.
Cesareti yüklenip bir adım at; ilerle.
Sanada bir yer vardır mutluluk bahçesinde.
Kör olmasın gözlerin hüznün gri renginden,
Yeter ki layık gör mutluluğu kendine.
29/03/2009
Alev YavuzKayıt Tarihi : 29.3.2009 02:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
kendi söküğünü kendin dik
Beğeniyle okudum şiiri..
Tam puanı desteklerine sunarak Sayın YAVUZ'u kutluyorum.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (1)