Huzur'suz Şiiri - Kaplan Kozanoğlu

Yatağında huzursuz bir nehirdim
Dağ dağ kaynayan bir volkan
Yüreğe sığmayan sevda
Gövdeden büyük yürektim
Namlusundan fırlayacak fişek
Dizginini parçalayan küheylan
Kabından taşan mürekkeptim
Sayfalar dolusu kalem
Gözde fer, ruhta terdim
Taşa kesmiş tarla, yaşla dolmuş gözbebeğiydim
Bir toy tay, bir deli danaydım tepe bayır
Topraksız kalan tohum
Dal dal çatlamış nardım
Zirvede kar, tenhada yardım
Cümbüşte münzevi, gülüşte ardım
Savrulan kül, küllenen kordum
Bilgiye ve şiire hamal
Çiçeğe kesmiş daldım
Tutmayan akord, kırılmış teldim
Dosttum, gardaştım, eldim
Yıkılmış dağ, bozulmuş bağdım
Dikenini reddeden gül
Islığıyla horlanan dil
Acziyle harlanan kuldum
Zemheri kış, zifiri geceydim
Gelmeyen yaz, bitmeyen heceydim
Aşkların acemisi
Yaşamın cahiliydim
Kahkahaların harici
Kaosların dahiliydim
Ki tüm zamanların en bilge gafiliydim
Dizdeki son takat, sancıyla kat kattım
Biraz şiirimi, çokça hüznümü kattım evrene
Yazdım, çırpındım, çatladım bir ömür
Çok az anlaşıldı, fazla anlattım...