KALBİM
Bir misafir odası benim küçük kalbim,
Lakin her misafiri hemen kabul eylemez
Biraz hırçın ve mağrur,bu esrarlı mabedin
Kapalı kapalı kapıları, her gelen pek giremez.
Öyle bir odaki bu,hiç bir eşya yok,bomboş
Yanlız bir köşesinde vuran küçük bir saat,
Kapalı kapıları,üstelik bir hayli loş.
Bu kasvetli odaya verir bir parça hayat.
Bir misafir odası, bir misafir bekliyor.
Köşede duran saat vuruyor tik tak-tik tak.
Gelecek diye her an günlere gün ekliyor,
Öyle bir misafirki,bir daha çıkmayacak!
KALBİMİN PENCERESİ
Sen kalbimin aşk penceresinden
Bütün sıcaklığıyla süzüldün girdin.
Sabah güneşi gibi aydınlık berrak
Girdin kalbime iyice gör bak.
En temiz duyguyu aşılayan sensin
Sensin karanlık dünyamı aydınlatan
Baharda açan çiçekleri,öten kuşları
İlk defa sensin bana gösteren.
Sen bütün berraklığıyla kalbime dolan
Karanlık olmadığını dünyanın
Sensin bana anlatan.
Sen o pencereden süzülüp giren
Sen bana yaşama arzusu veren
Seninle beraber bir şeyler daha süzüldü içime
Kalp penceremden...
Seni kaybetmenin korkusu doldu içime
Bir korkuki beni perişan eden
Bu korkuyu kalp penceremden sen fırlat
Yanlız seninle dolsun kalbim
Ve o pencereyi sen kapat!
Not:Her iki şiir ŞULE YÜKSEL ŞENLER'İN
romanından alıntıdır.
Kayıt Tarihi : 23.10.2006 17:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

saygılar
TÜM YORUMLAR (3)