Huzur Meşalesi Şiiri - Dursun Yelken

Ziyalı konuşsa eğer ülkede,
Aydınlık yarına çıkılır imiş.
Velakin her zaman dili sivriler,
Sonunda kodese tıkılır imiş.

Yalnız erkek değil, hem avradımız,
Öğünüp, çalışmak bizim andımız.
Arada tutsa da kör inadımız;
Sevgiyle yürekten yok olur imiş.

Ceylan gibi bakar iken gözleri.
Bazen yokuş olur, yârin düzleri,
Sevgiden nasipsiz, tatlı sözleri;
Yüreğe gezlenen ok olur imiş.

Dostlar meclisinde lafı sokmalar,
Manasız sohbette, dişi sıkmalar.
Namert sofrasında yenen lokmalar,
Gün gelir başlara kakılır imiş.

Mazlumoğlu hain imana gelse;
“Ben de bu vatana bağlıyım” dese…
Ağalar ırgata hakkını verse;
Huzur meşalesi yakılır imiş.