Huzur Makamı Şiiri - Hasan Tahsin Paksoy

Yüce vefa dosttur, burası hak kapısıdır.
Dosttun ötesi yoktur, ne ana ne de ananın üstü ana.
Elmastan öte en narin sevgi gözyaşları karışır, zemzemin toprağına.
Samimiyetin gözyaşları dökülür vefa adına.
En içten konuşmalar, dualar, sevgiler bir bir dökülür dillere.
Göz hep bakar, doymaz bu sevgiye yine dönüp bakar.
Aşkların üstü aşk, adı anıldığında gönülden süzülür yaşlar.
Nereden gelip nasıl olduğu bilinmeyen, aşk zemzem; hep yanı başında dökülür.
Dudaklara dokunan sevgidir zemzem, kanatlandırır tendeki canı yüce makamlara.
Artık yoktur ten gelebileceği makam ve gözler yine sevgiyle bakar vefaya.

(01.06.2013)