Huzur Kenti Şiiri - Mustafa Narmanlı

HUZUR KENTİ
Güzelliğinle büyüledin beni âşık ettin kendine
Zorla seveceksin diye karışamazdım sevgine
Sana olan sonsuz sevgimi yerleştiremedin kalbine
Küçücükte olsa sevseydin girerdik huzur kentine

Üşüyor ellerim tutamayınca yumuşacık ellerine
Mutlu oluyorum paylaştıkça senin sevgini
Kıymetimi bilip anlasaydın değerimi
Dolaşırdık sabahlara kadar huzur kentini

Leyla’sını kaybetmiş mecnun gibi dolaşıyorum çöllerde
Yokluğun bir hiç yaptı beni gurbet ellerde
Sevgimin dışında değil de içinde kalmayı tercih etseydin
Mutlu ve huzurlu hayat serüveni başlardı huzur kentinde

Dünyada güzel diye sadece sana denir
Ne olursa olsun bu hayatta kahrın çekilir
Küçük bir gözyaşı akmaması için
Huzur kentinde bu can gözler önüne serilir

Anladım ki Leyla’sını kaybetmiş ben Mecnun’um
Bilmem ki acaba ne olacak benim sonum
Huzur kentine doğru çizildi yolum
Seni orada sonsuza kadar bekliyorum

Nazlı bir bakışın, ipek kokulu tenin var
Sensiz bu yalan dünya bana geliyor dar
Kaybetmemek için seni huzur kentinde
Ne kumar oynarım nede atarım zar

Ela gözlerinde bakınca bana, kendimden geçiyorum
Dünyada ki bu kadar insan arasından yalnızca seni seçiyorum
Birlikte güzel bir yaşama başlamak için
Huzur kentinin kapılarını sadece sana açıyorum
‘Hoş geldin sevgilim’

2009
Çankaya – Ankara