Huzur İklimi Şiiri - Mehmet Postallı

Filizlendi, boy verdi toprağa düşen tohum
Üç kıtaya kök saldı çınarın saçakları
Çağları aydınlattı, ihlâsla yakılan mum
Cihana hak, adalet taşıdı sancakları

Erdemli medeniyet mührünü vurdu çağa
Umuttu, istikbaldi, güvendi Babıâli
İnsanlar koşuyordu merhametli kucağa
Hilalin gölgesinde solurdu istiklali

Yan yana kilisesi, havrası ve camisi
Din, ırk, mezhep ayırmaz, her kesimi kucaklar
Haksızlığa uğrayan toplumların hamisi
Bir çınar ki, dalları yetmiş milleti saklar

Yiğit akıncıların atının tırnakları
Bastığı topraklara hoşgörü ekiyordu
Susayan gönülleri, sulardı kaynakları
Dini mübin aşkına yürürdü şanlı ordu

Mimaride, sanatta başa yazıldı adı
Yıllarca yankılandı semada ulvi seda
Bıraktığı eserler yâd ediyor ecdadı
Haykırıyor, susmuyor, sahipleri sussa da

Altın harflerle geçti tarih sayfalarına
Soylu bir inanışın, asaletli duruşu
Bütün halklar umutla bakarlardı yarına
Bu iklimde bulurdu huzuru, kurtuluşu

Yüce Osman Gazi’ nin rüyasındaki muştu
Tecelli ediyordu devletin temelinde
Akdeniz barış gölü, sevgi gölü olmuştu
Muhteşem Osmanlı’nın maharetli elinde