Huzur Huzur'undadır Ey Nebi

Hasreti saniyelerle çektik,
Kavuşmak, yıllar aldı sanki tayin edilen zamandan.
“Lütuf gelecek, çağrılacaksın” diye teselli olan bu cân,
"Bir daha nasip olsun" dualarına tutunmuş bir yapraktır el-ân.

Sevgili'nin adı anılsa, titrer hasretinden,
Bir anı canlansa zihninde, düşer zevkinden.
Yaprak bile topraktan gelip toprağa giderken,
Sevgili'den gelip Sevgili'ye gitmez mi bu ten.

Huzur, huzurundayken Ey Nebi,
Nasıl çekilir sensizliğin kasveti.
Yıllar sonra ışığı görmüş bir âmâ gibi,
Ölümüdür bu emanetin, karanlığa tekrar dönmesi.
Ey nurundan nur veren Keremkâr,
Kerem eyle, Medine-i Münevvere' de yaşamakla et nasipdâr.
Hayatımda vuslat olmayacaksa dâimî,
Al bu emaneti, son bulsun hasreti.

Medine'de bir ikindi namazı,
Güneş beyaz mermere yansıyınca,
Onlarca farklı ırkın arasından,
Kamaşır gözler.
Ten farklı, gözdeki nur ise tek renktir,
Hafif hafif esip okşar teni latîf bir rüzgâr.
Belki selam götürür Sevgili'ye,
Kim bilir belki de selam getirir Cibril-i Emîn ile.

Meleklerin secdesini, Mescid-i Nebevî'de,
Mermerleri oyun yeri yapan masum çocuklara sor.
Nur ile bakar gözleri,
Yıldız gibi parlar çehreleri.
Işığını aldıkları ay (s.a.v) doğdukça üstlerine,
Bu sevda derin bağlarla devam eder tarihte.

Ömür en güzel zamana tanıktır burada,
Hasret uzun, vuslat kısadır Sevgili'nin huzurunda.

Ey rüzgar!
Aldıysa selamımı Güllerin Efendisi,
Bir daha okşa ruhumu gül kokusuyla.
Verdiyse bir selâm bu âciz kula,
Yine geç ensemden, iz bırakıp ruhumda.

29.01.2015 Medine / Mescid-i Nebi