Huzur Evleri Şiiri - Fahri Utkan

HUZUR EVLERİ

Huzur evi deniyor
Huzursuzluk kol geziyor
İçlerini doldurmuş birçok pir-i fani.
Gözleri bir dost arıyor.

Sinek avlanması gerekirken
Yer bulmak zorlaşıyor.
Geleni gideni belli değilken
Toplumun, ailenin huzuru yok ediliyor.

Kadını erkeği ile bir çok yaşlı
Hepsine bir bak gözleri yaşlı.
Kimi oturmuş tespih çekiyor.
Kimi de gözleri önde eğik başlı.

Hangisinin çocuğu var aramayan
Hangisinin parası var bilinmeyen
Yine de birçoğu mübarek yüzlü
Yüzünden merak ve gülme eksilmeyen.

Her bir huzur evi
Olmuş sanki gam evi
Dışları süs içleri sönük
Olur mu hiç bir aile evi.

Huzuru arama huzur evinde.
Sonunda mekanın olur senin de.
Ana baba yük olmasın evinde
Gerçek huzur imanlı gönüllerde.

Olmasın hiçbir büyüğümüz için
Daimi kalınacak bir mekan
Son nefesini versin ailesiyle o şerefli insan.
Bunun için de ailede hükmetmelidir İMAN.