Huzur evi Şiiri - Ayten Özlem Yeşilçalı

Huzur bulmaya geldim,rezillik gördüm.
Yavrumun huzuru bozulmazsın diye kendime eziyet ettim.
Söyleyin be dostlar burası huzur evimi,yoksa rezil evimi.
Yan ranzada yatan hatun kalkamaz oturamaz yiyemez içemez.
Üstüne üstlük,tuvalete gidemez.
Getirilmiş buraya atılmış,kimse ne oldugunu bilemez.
Anna taşır karnında 9 ay,eziyetle dünyaya gelir evlat.
Baba bir şeyler verebilmek için evlada çalıştıkça çalışır.
Ama reva görülür onlara huzur denilen ev.
Bir atıldımı oraya artık unutlulur.
Kalmamışkı insanlarda da insanlık.
Çalışır o evde ama ordakileri hor görür.
Eyy dostlar,insanoğlu ne ekerse,ne yaparsa.
Onu görür.
Etme bulma dünyası.