Huzur evi Şiiri - Bayram Ataç

Kapım açılmaz oldu, tüm umudum yıkıldı
Adımın önüne ad, bunak deyip takıldı
Torunun bitmez hasreti, yüreğime çakıldı
Gülmez huzur evinde, bir gün yüzüm gülmez

Zaman paslı bir saat, akrep geri kalıyor
Hatıralar sürgünüm, göz maziye dalıyor
Ömürlük emeğimden, şimdi evlat çalıyor
Gülmez huzur evinde, bir gün yüzüm gülmez

Terliklerim anlatsın, yürünmeyen yolları
Nasıl helal edeyim, harcadığım yılları
Hep hasret bıraktınız, toruna boş kolları
Gülmez huzur evinde, bir gün yüzüm gülmez

Günler yaprak misali, hep ömürden düşer
Geceler uzun gelir, gönlüm kadere küser
Yüreği kor dağlasada, dil çaresizce susar
Gülmez huzur evinde, bir gün yüzüm gülmez

Hep burukla başlar, yurtta bayram sabahı
Nasıl ödeyeceksiniz, ettiğiniz bu günahı
Bil ki göğe yükselir, yerde kalmaz kul ahı
Gülmez huzur evinde, bir gün yüzüm gülmez

Çorba soğur masada, kaşık bekler elinde
Torun ismi dökülür, hece hece dilinde
Suç sahipsiz kalır hep, olur damat gelinde
Gülmez huzur evinde, bir gün yüzüm gülmez

Saçımda ak çoğaldı, sözüm anlamsız kaldı
Yaşam aşkını benden, evlat dediğim çaldı
Kader bana bitmeyen, sanki kara kış saldı
Gülmez huzur evinde, bir gün yüzüm gülmez

Harcadığım emekler, yaşlandım yok sayıldı
Duygu denen hanemde, umutlarım soyuldu
Mutluluk çok görüldü, canlı kabre koyuldu
Gülmez huzur evinde, bir gün yüzüm gülmez

Gözlerde kahramandım, şimdi ayak altında
Sızı çöreklendi artık, kalbimin tüm tahtında
Evlat hançeri varmış, demek kara bahtımda
Gülmez huzur evinde, bir gün yüzüm gülmez