HUZUR EVİ
Hadi kalk gidiyoruz dedi.
Sanki suç işlemiş gibiydi.
Sormadan edemedim,
Nereye yavrum dedim.
Cevap bile vermedi.
Gözlerini gözlerimden kaçırdı,
Başını önüne eğdi!
Belli ki içi rahat değildi.
Bir taş binanın önüne durduk,
Arabayı bir kenara çekti.
Hadi baba geldik artık! in dedi!
Ayağım yere değer değmez,
Gözüme bir yazıyla, iki damla yaş geldi.
Dizlerimin bağı çözüldü,
O an sanki duvarlar üzerime devrildi.
Artık konuşamadık, göz göze bakamadık.
İkimizde karşılıklı hüngür hüngür ağladık.
Anladım ki bundan sonra burası, benim yeni evimdi..!
Şair Nevzat YAZICI
Nevzat YazıcıKayıt Tarihi : 27.3.2019 15:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nevzat Yazıcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/03/27/huzur-evi-13.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!