Ne insanlar tanıdım gönül çehremde,
Farklıydı her birinin yaşam gayesi.
Ortak arayış vardı bütün hepsinde,
En büyük dertleriydi huzur hanesi.
Bir çoğu bu boşluğu şans ta aradı,
Kalbe nasıl girilir onu bilmeden.
Kimi huzur beklerken gönlü kanadı,
Kendinden perişanı gözü görmeden.
Kalbe huzuru veren bir yaratandır,
En büyük hatandır onu bilmemen.
El açıp yalvarmayla huzur satandır
Daha güzel olansa başka sevmemen.
Bu huzuru bulanın olmaz tasası,
Gönlünü sıkamaz dünya hevesi.
Benliğine işlerse rabbin yasası,
Dünya ve ahirette dolar kesesi.,
Kayıt Tarihi : 25.5.2013 02:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!