Üzüntünün göz yaşlarıyla gülümseyen gözler var burada
Hasretin çoğaldıkça içimde artan işkencelere dayanan yüreğim gibi
Katlanıyor oda paylaşıyor acılarımı bu ayrılık sürene dek
Issızlık sahilinde ebediyete kadar kaybolan ruhumla birlikte
Derinliklerde hapsolmuşum acımasız zamanın dört duvarı arsında
Yitirdiğim son umudumla
Acılarla dolu boş bu hayat, bitti başladığı yerde
Sonsuzluğa uzanıyorum artık acılardan uzak ebedi huzur diyarına
Kayıt Tarihi : 16.10.2005 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!