Huzur bulurum şiirlerimde

Çığlığımın sevdamın isyanımın
Gözyaşımın nedenini
Kalbimin ritmiyle
Kendimi yazarım
Duygular volkan olur
Sevda olur
Patlar yüreğimin derinlerinden
Duygularım kınanmadan
Şiirlerime söz olur anlam olur

Ruhum daraldığında
Sözümü kesmeden
Konuşabildiğim
Beni usanmadan dinleyen
Aradığımda her an yanımda olan
Bir dost bir arkadaş
Kimi yüreğimle kavga eden
Kimi bir dostun sevincini hüznünü
Kimi çevremde gördüklerimi
Kimi yazı,
Kimi kışı baharı
Yazarım sayfalara
Yalnız olmadığımı düşünür
Yüreğimden gelen sese kulak verir
Yazdıkça yazarım
Engelsiz ayıpsız sözler dökülür kalemimden

Satır, satır dizelerle
Duygularımı ölümsüzleştiren
Kalemim mürekkebine
Dillimden dökülen sözleri
Kelime, kelime
Ak sayfalara yazan
Sadık dostum kalemime teşekkür eder
Sevdama söyleyecek sözlerimi
Arkadaşıma, dostuma düşmanıma
Sevgimi saygımı sitemimi
Özgürce betimler şiirlerim

Bazen kırılan kalbimde
Sancılar olsa da
Kimseyi kendime düşman edinmeden
Yaşamımın ahengini bozmadan
Bir şiir yazarım kendime
Gecenin bir saatinde yatağımda oturur
Bir dosttan gelmişçesine okurum
Ardından bir türkü mırıldanırım sessizce
Ve huzur içinde başımı koyarım yastığa
Yeni bir güne yeni bir hayata uyanmak üzere

Dertlerim çift dikişti
Söküp atamazdım düşüncelerimden
Kalemim kâğıdım yetişti imdadıma
Yorgun düşen yüreğimden bir, bir söküp attı
Yazgımız anlımızda yazılı
Ne yaşarsak yaşayalım
Kaçış yok kaderimizden

Bir mecnun meydanlarda
Ana avrat dümdüz gitse
Sormazlar nedir derdi kederi
Derler bu delirmiş çıldırmış
Durmayın kaçının şerrinden

Yağmurda ıslanıp
Gecenin ayazında
Eli ayağı dili çenesi kitlenmiş
Hipotermi ye tutulmuşların halelerini yazdım
Edebimden hayâ duyup
Aleyhte sinkaflı sözler yazmadım

Duygularımı yazdıkça
Sakin bir yaşam yaşarım
Stresten kavgadan uzak
Kendini bilmezlerden ayırır beni
Sözlerim hoyrat kalemim cesur
Hesap vermem kimseye
Boğazımda düğümlenmez
Söylemek istediğim onca kelimeler

Bazen burukluk tadında canım sıkılsa da
Kimseye kızıp bedduada bulunmam
Bir kâğıt
Bir kalem yeterli gelir bana
Yine de takılmadım
Bir Kâhbe’nin oltasına
Tutsaklığın değil
Özgürlüğün anlamı yazılır satırlarıma

Yeni umutla yeni sözlerimle
Beklerim duygularıma doğacak güneşi
Nefes aldığım sürece
Duygu menbasından akacak sözlerle
Kalemim daha çok şeyler yazacak
Eksik kalan sözlerimi
Kimse tamamlayamaz benden sonra

Vasıf’ım gönlümde yangınlar harlansa da
Dostluğu samimiyeti sevmeyi
Dürüstçe gönlüm den geldiğince
İkram ederim bir hatır sorana
İhmal etmem
Sevgiyi saygıyı merhameti dostlarımdan
Ardımdan konuşanlar olsa da
Öfkelenip söz söylemem
Allah ısla etsin diyerek
Geçiştiririm musibeti belayı başımdan.

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
17.12.2020 PERŞEMBE