Ana rahmine düşmemiş ceninde
Doğduğum toprakta
Tanıdık dost sandığım yüzlerde
Huzur arıyorum
Saçlarıma düşen akları
Görmezden geliyorum
Yollara baka kalıyorum hala
Hatıralar yakıyor içimi
Dar geliyor mekanlar
İnce çizgi üzerinde yürüyorum
Denizin karayla sınırı
Durmak istediğim yer oluyor
Sonu olmayan yolda
Seninle yürümek geliyor içimden
Yolun sonunu aramak beraberce
Olmayan sonda el ele bitirmek bu ömrü
Özlem virüsleri sarıyor bedenimi
Hasretlik ateşi yakıyor için için
İçiyorum sensiz bu akşam ikimiz için
Huzur arıyorum boş kalan kadehte
Kalemin mürekkebi gibi tükeniyor sabrım
Yanında istiyor bu gönül
Saçını okşayıp teselli olmak
Gözlerine dalıp gitmek istiyor
Hani her şey tamam da
Bir sen eksik oluyorsun
Gülün bir yaprağı eksik
Masada bir sandalye boş senin için
Sensiz huzur bulmuyor bu beden
Durulmuyor deli gönül
Göz pınarları kurumuyor
Doğduğum toprak teselli etmiyor
Kayıt Tarihi : 23.7.2006 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
3 günlük tatil olsun diye anne babamın ziyaretine gitmiştim.Doğduğum toprağa.İnsanın iç huzuru belki geçici olarak dost yüzlerle sağlanıyor ama herkes köşesine çekilince insan iç yaşantısıyla başbaşa kalıyor.İşte bende kendimle başbaşa kalınca yazıp rahatlamayı denedim.
sevgiyle anlatılmış incinmesinden korkar gibi..
kutluyorum.selam ve saygılar.
Huzuru; türlü mücadelelerden sonra içimde bulduğum bir 'HUZUR ' isimli şiir yazmıştım.
Dünyaya bir baksana. başka yerde aramak nafile günümüzde
saygılar
TÜM YORUMLAR (2)